Czym jest padaczka?
Padaczka, zwana również epilepsją, to zespół chorób neurologicznych, które pojawiają się na skutek zaburzeń czynności części lub całości mózgu. Na padaczkę choruje w Polsce ponad 400 000 osób, co sprawia, że jest jedną z najczęstszych schorzeń natury neurologicznej. Choroba ma przewlekły charakter, co sprawia, że jej leczenie jest długotrwałe. Niewątpliwą ciekawostką jest, że wiele sławnych osób, znanych ze sztuki, muzyki czy historii, cierpiało na epilepsję. Należeli do nich np. Ludwig Van Beethoven, Fiodor Dostojewski, a także Napoleon Bonaparte.
- Jak się objawia padaczka?
- Co może być przyczyną padaczki?
- Jak się leczy padaczkę?
- Jak pomóc choremu w trakcie napadu?
- Czy chory na padaczkę może prowadzić firmę, pracować?
- Jakich zawodów nie mogą uprawiać chorzy?
Napady padaczkowe polegają na nagłym wystąpieniu objawów somatycznych. Wśród najczęściej występujących, wymienia się: naprężenie ciała, wygięcie w łuk, drgawki, szczękościsk, ślinotok, utrata przytomności czy też bezwiedne oddawanie moczu. Atak trwa przeciętnie 3 minuty.
Jednak nie zawsze mamy do czynienia z ostrymi napadami. Objawem padaczki może być drżenie kciuka czy kącika ust albo niekontrolowane wydzielanie śliny. Czasem dochodzi do krótkotrwałej utraty świadomości, szczególnie u dzieci od 6. do 9. roku życia. Trwa to około 10. sekund. Rodzicom ciężko stwierdzić, czy mają do czynienia z padaczką, ponieważ maluchy w tym wieku często się zamyślają.
Przyczyny padaczki mogą być różne, jednak niewątpliwie jedną z najczęstszych, jest podłoże genetyczne. Dziedziczy się jednak nie tyle samą chorobę, co predyspozycje do napadów padaczkowych, czyli niski próg pobudliwości komórek mózgowych.
Kolejną przyczyną padaczki mogą być wszelkie urazy mózgu, zmieniające się z dużym natężeniem rozmaite bodźce, takie jak dźwięki czy zapachy. Napad padaczkowy może być również spowodowany zmianami hormonalnymi, wysoką temperaturą, zmęczeniem, a także długotrwałym brakiem snu.
Najlepszą metodą leczenia padaczki jest farmakologia, która w 80% przypadków przynosi oczekiwane efekty. Na pozostałe 20% niestety leki nie działają.
Po pierwsze, chorego, który dostał napadu, należy zabezpieczyć przed upadkiem, potłuczeniem głowy i tułowia, a także przed skaleczeniem i urazami spowodowanymi uderzaniem kończyn o twarde podłoże.
Po drugie – nic na siłę. Nie należy za wszelką cenę krępować chorego czy na otwierać na siłę zaciśnięte szczęki.
Po trzecie – w czasie napadu nie należy poić chorego żadnymi płynami. Po ataku nie wolno podawać żadnych leków przeciwbólowych. Jeśli jednak objawy napadu nie mijają, koniecznie trzeba wezwać pogotowie.
Jak najbardziej. Nie ma przeciwwskazań, by chorzy na padaczkę pracowali zawodowo. Choroba w pewnym stopniu może utrudniać pracę, jednak wskazane jest, by chorzy na epilepsję prowadzili normalne życie.
Z pewnością nie mogą być kierowcami, operatorami ciężkich sprzętów, spawaczami ani chirurgami. W skrócie – nie mogą uprawiać tych zawodów, w których nawet krótkotrwałe zaburzenie świadomości może spowodować poważne zagrożenie dla zdrowia i życia innych ludzi.